Intento explicarme
Perdona no haberme entendido, es que no me he explicado muy bien, lo siento, voy a volver a intentarlo.
Aia en gallego se pronuncia con las tres vocales y la i no equivale a una y. Es decir, no pronunciamos "naya" sino n-a-i-a, con acento en la primera a pero la i la pronuncias como una i normal (como amalia, una i igual). Si pudiera pronunciartelo y lo pudieses escuchar lo haría.
Es que como no soy filóloga no se transcribir muy bien los fonemas. Pero para nosotros hay diferente pronunciacion entre naia y naya, baia y baya...
Un día de estos me grabo y te lo envío jajaja. que yo soy mu mala explicándome jajaja.
Y con respecto a la lista: hace unos días estuve en una rueda de prensa (soy periodista) del servizo de normalización lingüística y han editado una guía de nombres. Ahí aparecen muchos de los que ultimamente están pegando fuerte. Luego preguntamos en los hospitales gallegos, los antropólogos y más expertos y comentaron muchos nombres topónimos que han pasado a ser antropónimos e incluso palabras comunes que también se han convertido en nombres de persona.
Te cuento:
FLAVIA: topónimo de A Coruña. Iria Flavia.
DUBRA: topónimo de A Coruña. "Val do Dubra"
ARNOIA: topónimo y río de OUrense.
SAÍNZA: topónimo de Ourense
ANTELA: topónimo de OUrense (yo soy de esa zona, es el nombre de una laguna desaparecida y que hoy se está intentado recuperar)
NAIA: topónimo de Pontevedra y Lugo.
AREA: es arena en gallego
LOAIRA: es el primer rayo de sol.
ALDÁN: Probablemente deriva de Aldo (véxase). Hoxe é
un topónimo que se converteu en nome persoal
galego que non ten equivalente noutras linguas.
topónimo de Pontevedra.
LEIRO: topónimo OUrense.
AMIL: É un dos topónimos que recentemente se converteron
en antropónimos. Aínda que hoxe ten máis
uso como feminino (Virxe da Amil), foi na súa
orixe un nome de home, Alamiro, moi famoso,
célebre, famosísimo.
ALOIA monte do mesmo nome en Tui.
ANADÍA Do topónimo portugués Anadía, de aqua nativa,
auga orixinal.
NOELA. toponimo A Coruña
SARELA Forma diminutiva de Sar, que deriva do céltico ou precéltico sar, corrente de auga.
TEGRA: toponimo Pontevedra
IRIMIA: toponimo de Lugo.
Los de arriba son los topónimos. Hay más pero no me acuerdo, te los mandaré en cuanto los tenga.
Ahora te pongo los que nos habían dicho que se están poniendo mucho, por si te vale de algo. Aunque no son toponimos tienen mucha relacion con Galicia.
ARTAI: Nome probablemente inventado polos historiadores
do século XIX, fabulando unha historia mítica:
Artai ou Arteigo. Nesa historia mítica sería o
primeiro dos fillos do primeiro poboador de
Galicia. Non ten correspondencia noutras linguas.
AIRAS: Antigo nome galego, frecuente na época medieval,
pero de orixe sumamente escura. Para uns
deriva do topónimo Aias (derivado de agras,
campos grandes, ou de areas, currais das
casas); para outros, está relacionado coa raíz
prelatina ar-, val, ou con anas, río.
ANDEL: Do grego Andréas. Algúns derívano de andréia,
virilidade, valor .
AIAS. (ARRIBA)
Breixo
Probablemente proveña do nome latino
Verissimus, superlativo de uerus, certo, persoa
que sempre di a verdade.
Breogán
Este nome celta significa xefe dunha briga.
Briga significa altura, elevación, monte e, por
ampliación, comunidade que vive nunha altura,
un castro.
Galván
Do nome céltico bretón Qwualchmei, adaptado ao
francés antigo como Gauvain. A forma primitiva
deste nome era irlandesa, Coemgen, nacemento
feliz.
Maeloc
Nome celta, que talvez significase grande.
Osián
De orixe escura. Para uns procede do gaélico
oisin, cerviño, diminutivo de os, corza. É posible
que teña que ver coa exclamación hebrea
Hoxianna! (latinizada Hosanna).
Paio
Do latín Pelagius, e, este, do grego Pelagios,
mariño, home de mar.
Zoel
Nome hebreo, quizais contracción de Zorobabel,
do hebreo Zarub-babel, ou Zarbabili, fillo de
Babel.
Aldara
Antigo nome galego de orixe xermánica, guerreiro.
Animia
Antigo nome galego procedente do latín animius,
derivado de anima, vida, alma.
Celta/Celtia
Posiblemente este era o nome do pobo que os
romanos coñecían como Galli, os galos. Os gregos
chamábanlles Keltai ou Keltoi os celtas,
cando falaban deles en plural.
Comba
Antigo nome galego procedente do latín columba,
pomba, animal sagrado de Venus. Esta ave é o
símbolo da paz no Antigo Testamento e do
Espírito Santo no Novo.
Faia
Nome de árbore que recentemente se fixo nome
de muller.
Loaira
Palabra común do Courel que significa racha de
sol que pasa rapidamente e que, recentemente,
se converteu en antropónimo.
Lúa
Nome afectivo e augural dado a unha meniña co
desexo de que sexa tan luminosa, bela ou
influente coma a lúa (do latín luna).
Maxina
Hai dúas hipóteses: do nome latino Maginus, que
podería significar pertencente a Magus (é dicir,
maga, meiga, feiticeira); ou ben, pode tratarse
dunha deformación de Maximus.
Mencía
Hoxe por hoxe é unha incógnita este eufónico
nome galego.
Minia
De orixe incerta, quizais etrusca. Tamén evoca
o nome latino do río Miño (Minius) que, máis
dunha vez, se relacionou co minium, cinabrio,
minio, óxido de ferro ou de chumbo, mercurio
ou arsénico.
A ver si te sirve de algo, te los he sacado de la guía que me entregaron.
